Στην εποχή που κυβερνούσε την Ελλάδα ο Καποδίστριας ζούσε
στο Ναύπλιο μια ζητιάνα, που την έλεγαν «Ψωροκώσταινα».
στο Ναύπλιο μια ζητιάνα, που την έλεγαν «Ψωροκώσταινα».
Σε μια λοιπόν συνεδρίαση της Συνέλευσης, κάποιος θέλοντας να πει
για τη φτώχεια του Ελληνικού Δημοσίου το παρομοίασε
με την πασίγνωστη ζητιάνα.
για τη φτώχεια του Ελληνικού Δημοσίου το παρομοίασε
με την πασίγνωστη ζητιάνα.
Από τότε η λέξη επαναλήφθηκε στις συζητήσεις και τελικά επικράτησε.
Μόνο που, όταν λέγεται τώρα δεν εννοεί το Ελληνικό Δημόσιο,
αλλά ολόκληρη την χώρα…
Μόνο που, όταν λέγεται τώρα δεν εννοεί το Ελληνικό Δημόσιο,
αλλά ολόκληρη την χώρα…
Η όλη ιστορία της Ψωροκώσταινας (Ευ. Δαδιώτης, «Αιγαιοπελαγίτικα»
τεύχος 13) είναι η εξής:
«Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι.
Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι», είπε περήφανα
η γριά πλύστρα Χατζηκώσταινα και τα άφησε πάνω στο τραπέζι που είχε
στήσει στην πλατεία του Ναυπλίου η ερανική επιτροπή,
εκείνη την Κυριακή του 1826.
τεύχος 13) είναι η εξής:
«Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι.
Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι», είπε περήφανα
η γριά πλύστρα Χατζηκώσταινα και τα άφησε πάνω στο τραπέζι που είχε
στήσει στην πλατεία του Ναυπλίου η ερανική επιτροπή,
εκείνη την Κυριακή του 1826.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου